Dynamiczne i statyczne przypisywanie adresów IP to dwa sposoby przydzielania adresów IP urządzeniom w sieci. Każdy sposób przypisania adresu IP ma swoje zalety jak i wady.
-
Statyczne przypisywanie adresów IP to proces, w którym administrator sieci ręcznie przydziela unikalny adres IP każdemu urządzeniu podłączonemu do sieci. Adres IP jest przypisywany na stałe i nie zmienia się, chyba że zostanie zmieniony ręcznie przez administratora sieci. Statyczny adres IP jest często stosowany w przypadku urządzeń, które wymagają stałego adresu IP, na przykład serwerów.
-
Dynamiczne przypisywanie adresów IP polega na przydzielaniu adresów IP urządzeniom przez serwer DHCP (ang. Dynamic Host Configuration Protocol). Serwer DHCP automatycznie przypisuje adres IP urządzeniom, które podłączają się do sieci. Adres IP jest przypisywany na czas określony przez serwer DHCP, po upływie tego czasu urządzenie może otrzymać nowy adres IP. Dynamiczny adres IP jest powszechnie stosowany w przypadku urządzeń, które nie wymagają stałego adresu IP, na przykład komputerów osobistych czy urządzeń mobilnych, co umożliwia lepsze wykorzystanie puli dostępnych adresów IP.
Zaletą dynamicznego przypisywania adresów IP jest łatwość zarządzania dużymi sieciami, a także możliwość lepszego wykorzystania dostępnych zasobów sieciowych. Wadą jest to, że adres IP może ulec zmianie, co może spowodować problemy z dostępnością usług lub problemami związanych z bezpieczeństwem sieci, na przykład atakami sieciowymi.